Column: Open dag
“Bent u de directeur?”, vroeg de potentiële studente mij na de opleidingsvoorlichting op de open dag. Een lastige vraag. Moreel gezien waarschijnlijk wel. Spiritueel gezien valt er ook wel wat voor te zeggen. Maar in materiële zin, en dat moet ik hier benadrukken, op geen enkele wijze.
Een dergelijke metafysische bespiegeling leek me echter niet helemaal passend bij de enthousiaste 17-jarige die vooral wilde weten wat voor vakken ze zou krijgen, en of onze opleiding beter scoorde in ranglijsten dan vergelijkbare varianten in Amsterdam (ja), Utrecht (ja) en Breda (het belang van ranglijsten wordt schromelijk overschat). Dus ik antwoordde simpelweg ontkennend.
Ik hou wel van open dagen. Ze beginnen, in tegenstelling tot onze lesdagen, nooit om half negen ’s ochtends, want dat is een deel van de werkelijkheid waar we aankomende studenten liever pas mee confronteren als het collegegeld eenmaal binnen is, dus ik kan uitslapen. Er is achteraf een academieborrel waar altijd alleen mijn directe collega’s en een handvol HBO-ICT’ers komen opdagen, dus goed volk. En de sfeer is feestelijk.
Dat moet ook wel, want het belang van open dagen is in deze tijden van afnemende studentenaantallen nogal toegenomen. Sommige opleidingen vechten voor hun voortbestaan, en een student meer of minder kan het verschil maken tussen overleven en ondergang. Maar ook voor grotere opleidingen als de mijne (Creative Business), (bijna de beste van Nederland, en wie wil er nou in Brabant studeren, en ook nog eens in het Engels, terwijl ze daar al nauwelijks verstaanbaar Nederlands kunnen spreken) kan het grote consequenties hebben. Minder studenten kan zomaar betekenen dat we afscheid moeten nemen van collega’s.
Competitie
Dit maakt dat ik mezelf niet alleen, zoals altijd, in competitie voel met andere hogescholen, maar ook steeds meer met andere opleidingen in mijn eigen hogeschool. Niet direct in mijn eigen academie. Wij delen een gebouw met HBO-ICT en textielopleiding F&TT en hun doelgroepen vertegenwoordigen nogal, eh, typische delen van het studentenspectrum. Geen directe concurrentie.
Maar onze opleiding heeft traditioneel overlap met Commerciële Economie, dus ik zou zo’n open dag kunnen gebruiken voor wat goede trash talk om twijfelende studenten te ontmoedigen voor hen te kiezen. Maar ik moest afgelopen semester samenwerken met iemand van CE en dat beviel prima, dus misschien is het toch niet de poel van verderf die ik me altijd voorstelde.
Interior Design werd vorig jaar vaak genoemd als alternatieve keuze op onze open dagen, maar hoorde ik dit jaar helemaal niet, dus misschien is de hype voorbij en kan ik het laten gaan. Toegepaste Psychologie dan? Teveel studenten die vooral aan zichzelf willen werken.
Nee, ik blijf solidair in tijden van studentenschaarste en zal me alleen richten op ons eigen, positieve verhaal. Negatieve verhalen over anderen zijn niet-constructief en onsympathiek.
Een uitzondering maak ik natuurlijk voor Breda.
(wist je dat ze daar een hoger collegegeld vragen?)
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Bindend Communicatieadvies
Op 2 juli 2002 betrad een groepje studentactivisten van de Landelijke Studentenvakbond een vergadering van de HBO-raad (nu: Vereniging Hogescholen). Ze stelden zich in het midden van de vergaderzaal op met betonblokken aan hun benen geketend. Ze overhandigden de aanwezige hogeschoolbestuurders een petitie tegen het bindend studieadvies (bsa) onder de slogan “bsa een blok aan ons been”.
Column: Signaal afgeven
Over het algemeen probeer ik hier niet te veel over wereldpolitiek te schrijven. Hoewel hoofdredacteur Rik mij nooit enige richting heeft gegeven over column-onderwerpen, heb ik een sterk vermoeden dat hij er de voorkeur aan geeft als ik me vooral richt op zaken die direct onze Saxion-gemeenschap aangaan.
Column: Binair stelsel
Oh leuk, er is weer eens een discussie gaande over de positie van hogescholen ten opzichte van universiteiten, het zogenaamde binaire stelsel. Er is immers weinig anders aan de hand in de wereld, laat staan het hoger onderwijs.