Docent en BBB-kandidaat Tweede Kamerlid Jasper Rekers: ‘Aan mijn lessen merkt niemand dat ik BBB’er ben’

We hebben afgesproken met Rekers bij Saxion Deventer. Hij rijdt vanuit woonplaats Enschede en heeft wat vertraging. Files. Hoe-ie dat aankondigt showt een heel karakter. “Heb wat verkeer. Volgens Google ben ik 09.03 er. Excuses.” Rekers is een digitaal, numeriek en precies wezen én bovendien wars van omwegen en valse bescheidenheid, blijkt ook in dit interview.

Hoe groot is de kans dat je volgend jaar op Saxion werkt?
“Ik besloot al eerder één dag per week te werken op Saxion. Vier dagen mijn eigen onderneming en één dag onderwijs voelt als de goede verdeling.

Toch, de vraag is vast bedoeld als: hoe groot is de kans dat ik verkozen word…? Peilingen zijn dagkoersen. Maar wie reëel kijkt, ziet dat BBB vanaf mei 2022 telkens minimaal 12 tot 13 zetels peilde. Ik sta op plek 13. Daar komt bij dat we in de Eerste Kamer veel zetels hebben en wij interessant zijn om mee te regeren. Besluiten moeten ook door die Kamer. Wellicht schuiven onze mensen zo door naar een ministerspost. Er is zeventig procent kans dat ik verkozen word, daar durf ik wel op in te zetten. En dan zal ik hier stoppen.’’

Je koerst dan direct richting landelijke politiek, hoeveel politieke vlieguren neem je mee?
“Letterlijk gezien niets, nul. Figuurlijk gezien genoeg… Ik werkte voor Grolsch toen het onderdeel was van de Asahi Group Holdings, met duizenden en duizenden werknemers. Daar waren moeilijke besluitvormingen en stromingen aan visies, hetgeen op politiek leek.’’

Ik vraag het omdat politieke commentatoren stellen: veel ervaren Kamerleden nemen afscheid, straks komt een leger nitwits uit de regio naar Den Haag. Ben jij zo’n nitwit?
Lacht hard: “Ik zou niet zeggen nitwit maar poten-in-de-klei-ervaring. De Kamer en het HBO, daar zie ik een analogie tussen. De Kamer zou als een Saxion moeten zijn. Op deze school hebben we theoretici nodig die een product − neem een robot − uittekenen, maar evengoed technici die het maken en weten hoe de maatschappij hem kan gebruiken. Zo is de Kamer ook, je hebt mensen nodig die de politiek en besluitvorming goed kennen en mensen die weten hoe die innovaties in de maatschappij toepasbaar zijn.

Politiek is altijd mijn grote ambitie geweest, maar eerst wilde ik meedraaien in de samenleving voor ik politiek uitvaardigde. Ik leerde het bedrijfsleven en het ondernemerschap kennen, via Saxion het onderwijs. Kocht een huis, kreeg kinderen. Ik weet ook wat dat inhoudt. Nu kan ik vanuit een geloofwaardige positie naar Den Haag.’’

Jij bent dus de omgekeerde Rob Jetten of Jesse Klaver, generatiegenoten die direct de politiek in gingen.
“Ja, mijn visie is dat je wel echt gevoel moet hebben wat er speelt in de maatschappij voordat je de Kamer in gaat. Je ziet dat partijen met dergelijke carrièrepolitici de connectie met de maatschappij zijn verloren. Kiezers snakken naar mensen die het gewone mensenleven kennen.’’

Liefst 520 mensen wilden op de BBB-lijst voor de Tweede Kamer, begreep ik. Jij zit bij de eerste vijftien, was je verbaasd?
"Ja en nee. Nee, want de gesprekken liepen goed, ik weet dat ik kan spreken en overtuigen. Ik snap complexe digitale processen, wetenschap waar je nu echt iets mee kan. En, eerlijk, als ik onder lijstpositie dertig was gekomen, was ik misschien wel teleurgesteld geweest. Maar plek dertien… Dat was hoger dan gedacht.’’

Kamerleden die nu stoppen noemen het werkveld een slangenkuil. Online bedreigingen van burgers vanwege je mening, machtsspelletjes, intimidatie en pestgedrag in de wandelgangen van de Kamer. Daar verlaat jij het veilige Saxion dus voor?
“Ik ken de verhalen, maar ben niet bang voor afkeuring. Ik moest als twintiger bij Grolsch voor directies plannen presenteren. Daar vonden hele stromingen werknemers ook iets van. Ik zie mijzelf als een weerbaar persoon en dingen glijden best snel van mij af.’’

Spreek tien willekeurige Saxion-mensen aan – student, docent, de hele potpourri – hoeveel van hen zullen BBB stemmen straks?
“Je moet toch studenten en docenten uit elkaar trekken. Drie tot vier van de tien studenten stemt BBB, denk ik. Van de docenten één tot twee. Dat verschil merk ik als ik politiek geladen gesprekken heb met docenten, die altijd respectvol verlopen hoor.

Docenten zijn over het algemeen iets linkser, studenten meer in het politieke midden. Overigens merkt niemand aan een les van mij dat ik BBB’er ben. Ik vermeng politiek en onderwijs niet. Als ik bijvoorbeeld over AI praat leg ik uit dat je politiek kan vinden dat die techniek overal ingezet kan worden, omdat het menselijke taken uit handen neemt, maar dat er ook politieke argumenten zijn om AI beleids- en wetmatig in te perken.’’

Op nieuws over Saxion komt, zeker op social media, ook wel eens de reactie: de onderwijswereld en het beleid van Saxion zijn woke, wijzend op genderneutrale toiletten en LHBTIQ+uitingen. Klopt dat?
“Als eerste: BBB is een emancipatiepartij en strijdt voor de emancipatie van alle groepen in de samenleving. Zodoende is het belangrijk dat deze groep gelijkwaardige kansen en rechten heeft.

Alleen: nog grotere groepen, zoals de regio, verliezen ook langzamerhand hun gelijkwaardigheid ten opzichte van de Randstad. Denk dan aan voorzieningen en leefbaarheid.

Met die nuance vind ik de aandacht voor de woke-achtige beweging inderdaad disproportioneel, ook op Saxion. Voor eerder genoemde veel grotere groepen met achterstanden is veel minder aandacht. Maar Saxion verschilt hierin niet van het landelijke beeld.’’

Jouw portefeuille is digitaliseren, heb je twee BBB-visies daarin voor ons?
“Allereerst moet er een Ministerie van Digitalisering komen. Waarom? Nou: digitale zaken en oplossingen – in bijvoorbeeld zorg, onderwijs, cybersecurity – worden versplinterd ingevuld per ministerie. Centraliseer dat. Je krijgt schaalvoordeel in je aanpak, verzamelt de kennis én kan als land een digitale roadmap maken. Dat zorgt voor een holistische, oftewel allesomvattende, aanpak. Dat je er bijvoorbeeld straks niet achter komt dat het ministerie van VWS andere software dan het ministerie van Onderwijs gebruikt en die systemen niet kunnen communiceren.

En twee, voor mij het belangrijkste: digitalisering moet menselijk blijven. Een voorbeeld: mijn vriendin kreeg een poliklinische ingreep van een arts, maar er zat ook een verpleegkundige bij, die mijn vriendin coachte, een hand op haar schouder legde ook. Dat maakte de aanpak draaglijk. Die verpleegkundige vertelde dat er plannen waren haar te vervangen voor vr-schermen, waarop je kalmerend wordt toegesproken. Die kant moet het niet op. We moeten beleid maken met waar we robots en AI wel én niet inzetten.”