Stagiaires Evi en Emme voor één dag slachtoffer: maandelijkse perikelen, een charmante bhv’er en ‘mannengrappen’
Doen alsof je flauwvalt om vervolgens door een charmante bhv’er opgeraapt te worden? Deze kans konden SaxNow-stagiaires Emme en Evi niet laten liggen. De periodieke bhv-oefening stond dinsdag op de planning, maar er was nog een tekort aan oefenslachtoffers. En zo werden Emme en Evi niet alleen verslaggevers, maar speelden ze een actieve rol in de oefening.
Een Saxion-medewerker leidt ons een donkere gang in, naast de fietsstalling in het Ko Wierenga-gebouw. Zonder context klinkt dit misschien als het begin van een horrorfilm, maar gelukkig: dit is de bhv-ruimte. Terwijl Gert Jan de Vries, adviseur veiligheid, zijn lunch nog maar net achter de kiezen heeft, legt hij zijn plan uit. Wij zullen deze dag onze eerste acteerklus ooit hebben.
We wikken en wegen over wie er beter een flauwvallende student kan spelen, en wie er in grote paniek het noodnummer mag bellen. We beslissen: Emme gaat in paniek bellen over haar ‘studievriendin’ Evi, die bovenaan de trap is flauwgevallen. Meer rolkeuze hadden we trouwens niet, want wij zijn de enige vrijwilligers.
De Vries legt ons uit dat een aantal dingen belangrijk zijn in deze oefening. Zo moet de bhv’er er zo snel mogelijk achter komen wat de oorzaak is van de ‘flauwte’ en de receptionist moet de telefonische melder aan de lijn houden tot dat de bhv’er er is.
Maandelijkse perikelen?
Een beetje acteerrol heeft natuurlijk inleving nodig. Wat is dan de reden van flauwvallen? ‘De ehh… jaaa.. de… maandelijkse perikelen’, zegt Erwin Volmer, medewerker gebouwbeheer en logistiek. Hm, maandelijkse perikelen… Bedoelt hij soms ongesteldheid? Ja, ja inderdaad, zegt hij na een beetje doorvragen. ‘Wij zeggen liever maandelijkse perikelen’.
Evi (links) en Emme (rechts) in hun rol als slachtoffer en melder. Foto's: Marlene Mahn
Gert Jan de Vries verstopt zich ondertussen stiekem in een hoekje, achter een opbergkast, zodat de opgeroepen bhv-er niet doorheeft dat het een oefening is. We moeten nu écht aan het (acteer)werk, dus dat is even schakelen. De zenuwen lopen bij uw verslaggevers flink op, je zou er spontaan echt door flauwvallen.
Het scheelt dat het op de derde verdieping van Forum rustig is, er zijn geen pottenkijkers. Kort na het telefoontje van Emme komt een jongeman de trap op gesprint, het is Jacco Schalkwijk. Met een felgele EHBO-tas om zijn arm zakt hij op één knie naast Evi om vragen te stellen. Emme baalt stiekem dat zij niet het slachtoffer is.
Na wat algemene gezondheidsvragen komt Schalkwijk tot de conclusie dat Evi niet in levensgevaar is. “Je mag weer opstaan.” De arme bhv-er kijkt verbaast om zich heen, als het ‘slachtoffer’ in drie seconden weer blaakt van de energie.
“Jij wist dit!”
De oefening is geslaagd, de heren worden bijeengeroepen. De kleine kamer, waar we eerder zaten, vult zich met negen mannen. Schalkwijk is vooral benieuwd wie er allemaal in dit complot zaten. “Jij wist dit he!”, gaat er heen en weer over tafel. We acteerden blijkbaar goed, want Schalkwijk had geen idee dat het om een oefening ging.
De Vries is tevreden. Enige verbeterpuntje: de receptie kan volgens hem nog wat sneller handelen. Het telefoongesprek met Emme duurde twee minuten. “Twee minuten kunnen fataal zijn”, zegt Schalkwijk. De heren bespreken wat ze eigenlijk moeten doen als het slachtoffer onverhoopt de trap niet meer af kan lopen. Al mannen-grappend zegt Schalkwijk: “Ik kan haar moeilijk over mijn schouder gooien en de trap af tillen.”
De mannen concluderen dat de oefening goed is verlopen en dat er juist is gehandeld. Het mag volgende keer alleen wel iets spannender, vinden ze. “Laten we een oefening doen met bloed”, is de suggestie. Emme ziet het scenario daarvoor wel: “Ik kan Evi de volgende keer wel van de trap duwen”, zegt ze.
Noodnummer
“Iedere werknemer moet het noodnummer in zijn telefoon hebben”, horen we meermaals. Omdat het hier gaat om een mogelijk levensreddend belletje, zijn we de moeilijkste niet. Het noodnummer is:
(088) 0196333
Gerelateerde artikelen
Roep om gezamenlijke lunchpauze voor studenten: ‘Als Saxion wat aan binding wil doen, moet er geïnvesteerd worden’
Heel de hogeschool rond het middaguur even op pauze, zodat studenten naar een activiteit kunnen, of simpelweg samen een broodje eten en de benen strekken? Studium Generale, de Green Office en de OnderwijsInnovatie Hub pleiten voor een collectieve pauze van een uur voor alle studenten van Saxion. “Als er niks verandert, is Saxion over een paar jaar slechts een winkelcentrum voor kennis.”
Deventer studieverenigingen voelden zich ‘beetje tweederangs’ en braken met KOSS, dat terugkijkt op woelige jaren met belastingkwestie
Het Koepel Overleg Studenten Saxion bleef op het nippertje bestaan, maar doet dat in afgeslankte vorm: met focus op Enschede. Ondertussen hebben drie Deventer studieverenigingen zelf een club opgericht en de koepelorganisatie verlaten. En dat terwijl het doel van KOSS bij oprichting juist was alle studieverenigingen op Saxion samen te brengen. “Dat de verenigingen in Deventer elkaar nu zelf vinden, vinden wij alleen maar mooi.”
Commentaar: Ieder voor zich
De hogescholen slagen er niet in om overeenstemming te bereiken over extra geld voor instellingen in krimpregio’s, omdat meer geld voor de één, minder voor de ander betekent. Hoofdredacteur Rik Visschedijk stelt dat juist de verdeling van het geld – de lump sum – een van de belangrijkste taken is voor de Vereniging Hogescholen. “Protesteren tegen bezuinigingen en meer geld vragen voor goed onderwijs is niet zo moeilijk. De echte uitdaging ligt in het eerlijk verdelen van de beschikbare middelen over 36 instellingen in zeer uiteenlopende regio’s.”