SaxNow

Opinie: Sta zij-aan-zij met schaal 10’ers

In deze ingezonden opinie roept Eveline Kroes Dijkdrenth (docent/onderzoek AMM) op tot solidariteit met de docenten in schaal 10. “Niet alleen voor deze collega’s, ook omdat we weten hoe belangrijk het voor het onderwijs is om enthousiaste, kundige en inspirerende docenten vast te houden."

Na een heel hectisch collegejaar, met een nieuw onderwijsprogramma en heel hoge werkdruk waardoor ik deels overspannen thuis kwam te zitten, sloot ik het collegejaar hoopvol af. Eindelijk krijgen alle docenten die zo’n waardevolle bijdragen leveren aan de kerntaak van Saxion waar ze recht op hebben: minimaal schaal 11.

Geen hogeschool kan er meer onderuit, want zoals aangegeven in het principeakkoord:          

‘Vanaf 1 september 2023 geldt dat functies waarvan onderwijsgevende taken deel uitmaken (docentfuncties*), waarvoor het hebben van een volledige en overdraagbare bdb (hierin is de bke geïntegreerd) vereist is (of vergelijkbare functie-eisen**), minimaal op functieschaal 11 moeten worden gewaardeerd’

De vlag kon uit! Een last viel van mij schouders.

De schrijver van dit stuk zit vast nog in schaal 10, denk je misschien. Maar dat klopt niet.

Ook al begon ik ooit in schaal 10, ondertussen zit ik al jaren in schaal 11. Mede hierdoor voel ik mij erkend in mijn expertise, verantwoordelijkheid en bijdrage aan het onderwijs. Maar zoveel van mijn collega’s in schaal 10 voelen deze waardering en erkenning voor hun werk veel minder of zelfs niet, zo geven zij aan.

Beschamend

Velen geven ook les, kijken toetsen na, ontwikkelen bestaand onderwijs door en ontwikkelen nieuwe vakken, begeleiden afstudeerders, werken nieuwe collega’s in en hebben in bijna alle gevallen een (universitaire) master. We werken vaak zij aan zij. Dat zij anders gewaardeerd worden vind ik beschamend, maar daar zou nu een einde aan komen.

Veel van die collega’s die zich niet gewaardeerd voelen waren ook optimistisch. Er zou nu een einde komen aan soms oneindige discussies, het schrijven van overtuigende epistels en de frustratie om zo moeilijk te krijgen waar je toch echt recht op heb.

En ook veel collega’s in schaal 11 waren optimistisch. Niet alleen voor deze collega’s, ook omdat we weten hoe belangrijk het voor het onderwijs is om enthousiaste, kundige en inspirerende docenten vast te houden. Zeker in een arbeidsmarkt waar je als werknemer veel keus hebt, maar als werkgever echt je best moet doen om aantrekkelijk te zijn en te blijven. Goed onderwijs is afhankelijk van professionals die willen investeren in een gezamenlijke toekomst.

Te vroeg gejuicht

Misschien was dit heel naïef van ons, want met ieder bericht dat er de laatste tijd vanuit Saxion verschijnt over het uitvoeren van de nieuw cao bekruipt mij het gevoel dat we te vroeg gejuicht hebben.

Er wordt wel de verwachting uitgesproken dat veel docenten in schaal 10 overgaan naar 11, maar tegelijkertijd zegt Saxion dat zij blijven werken met onderwijzende functies in schaal 10. Saillant detail: ze worden dan geen docent meer genoemd (voor toekomstige ‘docenten’ geldt dit in ieder geval, voor zittende docenten mogelijk ook). We werken dan straks niet meer samen als docenten aan een vak, maar ik als docent en zij als…. educatiecoach, of, en deze steel ik van een collega, lesgevend gedachteleider. Of worden deze taken weggehaald? Ik kan alleen maar gissen wat dit doet met je eigenwaarde.

Zij-aan-zij

Dus wat nu? Hoe kunnen we Saxion overtuigen dat het voor de waardigheid van deze collega’s, voor de kwaliteit van het onderwijs én voor de positie van Saxion (zoals naar mijn idee terecht is opgemerkt door de centrale medezeggenschap) van levensbelang is dat deze gewaardeerde collega’s blijven en in de bijbehorende salarisschaal komen waar zij al zo lang recht op hebben?

Laat het niet afhangen van de mondigheid, overredingskracht of charisma van de individuele docent. Mijn oproep aan iedereen, en met name docenten in schaal 11 en 12, sta zij aan zij met je collega’s. Heb het erover, zoek elkaar op, maak duidelijk wat het belang is, ondersteun elkaar en laat zien hoe het werk van deze (nu nog) docenten overeenkomt met het werk van docenten in schalen hoger. En als het moet laat zien wat het betekent om deze gewaardeerde collega’s als gelijke te moeten missen in het werk.

Een klassenstrijd hoeft het niet te worden, maar om in de trant van Marx te spreken: Docenten aller academies, verenigt u! Collectief staan we zoveel sterker.

Foto Eveline Kroes.png

Eveline Kroes Dijkdrenth

Eveline Kroes Dijkdrenth (36) is nu zo'n 10 jaar werkzaam als docent aan de Academie Mens & Maatschappij. Ze studeerde sociologie en antropologie aan de UvA en rondde daarna een onderwijsmaster af aan de Universiteit Twente.