Suzan en Milo zijn een bekend gezicht op Saxion: “Door hem kan ik leven in plaats van overleven”
Forensisch Onderzoek-studente Suzan Rouwhorst (32) had dagelijks paniekaanvallen en zat veel thuis, tot golden retriever Milo in haar leven kwam. Dankzij hem kan ze studeren en ook weer leven. Maar hoe is het om onafscheidelijk samen met je assistentiehond op Saxion te studeren? “Soms fluisteren mensen als ze ons in de gang zien, ik heb liever dat ze gewoon op me af stappen en ernaar vragen.”
Ze is waarschijnlijk een van de bekendste studenten van Saxion in Enschede. Of toch zeker een van de meest opvallende; het kan haast niet anders of je hebt Suzan Rouwhorst wel eens gezien in de gangen van Saxion. Ze valt namelijk nogal op; ze zit in een rolstoel en wordt altijd vergezeld door haar assistentiehond Milo (6).
Milo is getraind om de paniekaanvallen van Suzan te signaleren en te voorkomen. Als hij onrust bij haar aanvoelt, dan gaat hij haar gedrag spiegelen om aan te geven dat er een paniekaanval onderweg is. “Mijn aanvallen waren vóór Milo zo erg dat ik veel thuis zat. Ik durfde het huis eigenlijk niet meer uit door alle prikkels in de buitenwereld.”
Een studie volgen was hierdoor bijna onmogelijk. Dat gaat nu wel. “In de zomer ben ik begonnen en sindsdien heb ik op school nog geen enkele aanval gehad, allemaal door Milo.” Als hij paniek voelt gaat de hond onrustig heen en weer lopen en erg irritant doen, zegt Suzan. “Dan weet ik dat er iets aankomt en ik weg moet uit de situatie.”
Als assistentiehond is Milo 24/7 aan het werk, dat betekent dat hij veel door de school loopt en zelfs dezelfde colleges volgt als Suzan. Medestudenten weten niet altijd hoe ze moeten reageren als ze het duo zien. “Mensen zien gelukkig wel dat Milo een tuigje draagt, hierop staat dat hij een assistentiehond is en dus ook aan het werk is.”
Regelmatig willen mensen Milo aaien. Dat is niet de bedoeling, want dan wordt hij afgeleid van zijn werk. Toch maakt Suzan zich daar niet heel druk om. “Ik weet dat het niet slecht bedoeld is. Het fijnst is als iemand gewoon aan mij vraagt waarom ik hem heb, dan kan ik het uitleggen en wordt het beter begrepen.” Ook krijgen Milo en Suzan vaak complimenten toegeroepen. “Dan zeggen ze ‘I love your dog!’, dat is altijd leuk om te horen.”
Foto's: Marlene Mahn
Toegankelijkheid op school
Suzan zit in een rolstoel, al is dat niet direct de reden dat ze Milo heeft. Ze heeft een bindweefselaandoening en heeft daardoor altijd pijn. Ze kan wel lopen, maar dat houdt ze niet lang vol, omdat het erg vermoeiend is. Daarom moet ze met haar hond altijd de lift nemen om naar de les te komen, maar dat gaat niet altijd even makkelijk. Iedereen gebruikt op Saxion namelijk de liften, is haar opgevallen, niet alleen de mensen die een lift keihard nodig hebben. “Daardoor sta ik regelmatig lang te wachten, als ik daardoor te laat in mijn les kom, is dat wel lastig.”
Laatst maakte ze nog iets geks mee met een docent. Terwijl ze samen voor de liften stonden te wachten, kroop de verder niet moeilijk lopende docent snel voor in de lift. Suzan en Milo konden er niet meer bij. “Hij zei nog dat hij haast had en les moest geven.” Suzan kan er wel om lachen. “Maar mensen moeten ook begrijpen dat ik zonder de lift niet bij mijn lokaal kan komen.”
Milo is Suzan’s allerbeste vriend. Hij zorgt ervoor dat ze nooit alleen is. “Hij helpt me leven in plaats van overleven. Daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn.” Ook met Milo is het niet altijd makkelijk in haar leven. “Maar ik heb hem wel nodig.”
Hij zorgt er niet alleen voor dat ze überhaupt kan studeren, maar ook dat ze op andere manieren weer buiten komt. “Vorige week ben ik zelf naar een concert geweest omdat hij erbij was. Dat ging dan even wat minder, omdat het geluid te hard voor hem was, haha. Soms doe ik dingen waar hij niet bij is, maar liever niet, alles is leuker met hem.”
Pensioen
Net als mensen gaan ook assistentiehonden op een gegeven moment met pensioen. Gemiddeld is dit rond het negende levensjaar, maar dit verschilt soms tussen rassen of door de taken die de honden uitvoerde. Sommige mensen brengen de hond na zijn pensionering naar een adoptiegezin, maar de meeste ouwe rakkers brengen de laatste levensjaren gewoon bij hun trouwe baasje door. Suzan: “Hopelijk kan Milo mij nog lang blijven assisteren, maar als het zover is dat hij niet meer kan, blijft hij gewoon bij mij.”
Ze wil wat terug doen als de hond in de toekomst zijn oude dag beleefd. “Hij heeft dan zijn hele leven voor mij gezorgd, dan kan ik eindelijk wat voor hem terugdoen. Milo blijft mijn beste maatje en ik ben super dankbaar voor hem, tot zijn laatste fase zal ik voor hem zorgen.”
Bijzonder: Suzan weet nog steeds niet aan wie ze Milo te danken heeft
Het opleiden van een assistentiehond is duur. Gemiddeld kost dat 40.000 euro, al hangt dat volgens Suzan ook af van de hondenschool die de hond opleidt. In sommige gevallen wordt dit vergoed, bij Suzan was dat helaas niet zo. Ze werd eindeloos heen en weer gestuurd tussen zorgverzekering en gemeente, maar dat leverde uiteindelijk niets op. Ze wist niet zo goed wat moest doen, tot er opeens iets bijzonders gebeurde: er kwam een anonieme donatie die de opleiding van haar Milo betaalde. Ze weet niet precies hoeveel het is, maar denkt dat het zo rond de 8.000 euro moet zijn geweest.
Tot de dag van vandaag weet Suzan nog niet van wie die donatie komt. “Ik kan ook niemand bedanken en dat is jammer, maar hierdoor kreeg ik wel het besef dat er echt goede mensen bestaan in deze wereld.”
Gerelateerde artikelen
Column: Kerst is nog lang niet klaar bij Huize LP
Na een vakantie vol ontspanning is het tijd om weer aan de bak te gaan. Met de feestdagen die weer achter ons liggen, kunnen we vol plezier uitkijken naar de grauwe dagen van de komende wintermaanden. Gelukkig is er voor Huize LP nog een lichtpuntje: kerst is bij ons namelijk nog lang niet klaar.
Docente Femke Welink deed mee aan regionale ‘Wie is de Mol?’; “Ik zie mijzelf niet als een goede leugenaar”
Docente communicatie en studiecoach Femke Welink (SFIB) deed mee aan de online serie De Dwarsligger, een wel heel regionale versie van het bekende ‘Wie is de Mol?’ Alle kandidaten komen uit Enter, waar ruim 7.800 mensen wonen. De serie is door duizenden mensen bekeken. Welink: “Met De Dwarsligger is heel Twente op de kaart gezet.”
Collegevoorzitter Anka Mulder vertrekt; “Laat Saxion met gerust hart achter”
Na zeven jaar voorzitterschap van het college van bestuur, verlaat Anka Mulder in april 2025 Saxion. Per 1 mei wordt ze vicevoorzitter bij de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijke Onderzoek (NWO). Eerder deze maand liet mede-bestuurder Timo Kos al weten dat hij vertrekt. Daarmee blijft alleen huidig bestuurder Richard Wielinga, die 1 september begon, over in het college van bestuur.