Frank Evers in Opgevallen: “Tatoeages, een hoge kuif en nagellak, ik lijk niet op de gemiddelde docent”

Studente Hotel Management Vera Reijerink herinnert zich marketing als een taai vak, maar dat werd een stuk draaglijker gemaakt door docent Frank Evers. “Zijn uitleg is doorspekt met humor, waardoor de theorie goed blijft hangen. Hij is altijd goed gehumeurd en wil studenten echt wat bijbrengen.”

Waarom denkt u dat u bent opgevallen?
“Ik denk dat ik opval door mijn uiterlijk, ik lijk namelijk niet op de ‘gemiddelde’ docent. Daarmee bedoel ik niet dat ik mijn collega’s saai of doorsnee vind, maar dat ik toch wel opval als docent in het hoger onderwijs. Ik heb armen vol tatoeages, een hoge kuif en gelakte nagels. Met die tattoos moest ik van mezelf wachten tot ik veertig was. Dan pas was ik volwassen genoeg, vond ik zelf. En na je veertigste wordt toch alles leuker: meer levenslust en zelfvertrouwen. Ik krijg eigenlijk nooit negatieve reacties op mijn tattoos. Studenten vinden het gaaf en willen het vaak even bekijken.

De tattoos op mijn ene arm staan voor geborgenheid en veiligheid. Zoals mijn gezin en de stad Deventer. De andere arm staat juist voor het nieuwe en blijven ontdekken. Hier zie je bijvoorbeeld het festivalleven terug. De verschillende soorten tattoos staan in contrast met elkaar, net zoals hoe ik mijn hele leven al worstel met de balans tussen twee levensstijlen. Aan de ene kant heb ik behoefte aan veiligheid en aan de andere kant wil ik blijven ontdekken.”

En wat is er opvallend aan uw manier van lesgeven?
“Als het niet hoeft, probeer ik niet alles al te serieus te nemen. De colleges zelf niet, maar ook de studenten niet. Tijdens een hoorcollege probeer ik de studenten het gevoel te geven dat ze op de eerste rij zitten bij een cabaretier. Ik vind het leuk om een lolletje te maken en probeer hier ook wel het randje in op te zoeken. Vroeger was die humor nog wel wat scherper. Ik denk dat deze tijd veel gevoeligheden met zich meebrengt, waardoor je iets vaker op je woorden moet letten. Ik wil niet een docentenmasker op hoeven te zetten. Dit haalt voor mij het plezier er af. Ik vind het ongefilterde het leukste, gewoon lekker jezelf zijn."

Daarnaast gebruik ik humor en laagdrempelige interactie juist ook om lastige stof te laten beklijven. Sommige voorbeelden uit de praktijk zijn lastig te begrijpen als twintiger omdat ze nog nooit zoiets hebben meegemaakt, dus dan probeer ik een link te leggen naar zaken waar ze wel ervaring mee hebben zoals uitgaan of relaties.”

Heeft u een voorbeeld van die scherpe humor?
“Vroeger als een student met UGGs het lokaal binnenkwam, dan wist iedereen al hoe laat het was. Dan was diegene de pineut. Het werd een soort spelletje tussen mij en de groep. Ik vind niks leuker dan wanneer een student mij pakt met een gevatte opmerking. Maar er moet wel een basis van respect zijn, vanuit beide kanten.”

Een lolletje trappen met studenten, is dat het leukste aan docent zijn?
“Ja, de interactie vind ik het allerleukste. Met studenten, maar ook met collega’s. Er is geen leuker vak dan docentschap. Er zijn zoveel leuke intelligente mensen waar ik van kan blijven leren. Mensen vragen me wel eens of ik geen andere ambities heb, omdat ik al twintig jaar op Saxion werk. Ik vind het bijzonder hoe de maatschappij onderwijzend personeel ziet als ambitieloze mensen. Ik ben ook een lange tijd ondernemer geweest, maar er is geen vak waarin je meer leert dan het onderwijs. De ambities van anderen waarmaken, dat is mijn ambitie.”

Wat is u het meeste bijgebleven van de afgelopen twintig jaar?
“We hebben zo’n hechte groep bij de hotelschool in Apeldoorn, dus hier heb ik veel fijne herinneringen. Maar dat je zo hecht bent, betekent ook dat wanneer er iets gebeurt binnen je team dit hard aankomt. We zijn onze collega Frederiek Slijkoord een aantal jaar geleden verloren en daar heb ik het nog steeds moeilijk mee. Ze heeft zo ontzettend veel betekend voor ons team en voor de studenten. Ik vind het bijna pijnlijk dat de nieuwe lichting studenten haar niet kent, omdat we dagelijks over haar praten. Af en toe overvalt het verdriet me. Toch gaat het leven gewoon door, en moeten er gewoon weer grapjes gemaakt worden. Dat lukt de ene dag beter dan de andere.”