Ezra van Rijssen in Opgevallen: “Ik ben te eigenwijs om te doen wat anderen zeggen”

Volgens Rosanne Verburg, studente Fashion and Textile Technologies, doet Ezra het net even anders dan anderen. “Als ik normaal naar een docent ga met een vraag voelt het net alsof ik een klein kind ben, maar niet bij Ezra. Zij behandelt de studenten echt als professionals.“

Waarom denkt u dat u bent opgevallen?
“Ik denk dat ik geluk heb, omdat de meeste studenten mijn vak heel leuk vinden. Lekker creatief zijn, moodboards maken en tekenen. Ik hoef ze ook geen tentamens te geven, dus dat zit natuurlijk ook mee. Verder ben ik erg relaxed. Ik herinner me nog goed dat ik van hun leeftijd was, het is allemaal al ingewikkeld genoeg. Je gaat niet dood als je niet overweg kunt met het programma Illustrator.”

Wat is het leukste aan het docentschap?
“De groei van de studenten. Als studieloopbaanbegeleider (slb’er) zit ik er heel dicht op. Ze komen binnen als kuuk’ns, dan gaan ze stage lopen en daarna zijn het opeens volwassen mensen. Of nou ja, dat zijn ze ook wel als ze binnen komen. Alleen weten ze dat zelf nog niet. Ik vind het fijn als ze trots op zichzelf zijn en dat ik daar aan bij kan dragen.

Het zijn geen nummers, maar volwaardige mensen. Ik wil ook altijd alle namen uit mijn hoofd leren. Dus maak ik een smoelenboek, van alle klassen. Deze deel ik met mijn collega’s. Zo is het toch een stuk persoonlijker voor iedereen. Ik denk dat studenten het ook prettig vinden dat er iemand voor ze is binnen zo’n grote organisatie. Als ze dan bij me komen, ben ik niet een docent, maar gewoon een mens die het beste met ze voorheeft.”

Zijn er ook minder leuke dingen?
“Administratief werk. En lessen geven die ik zelf niet heb geschreven. Daar ben ik te eigenwijs voor. Verder zijn er ook wel wat uitdagingen. Zo heb ik veel internationale studenten van verschillende culturen. Daar moest ik erg aan wennen. Ik ben heel Nederlands (en een tukker), dus ik ben erg direct. Dat zie je niet zo als je met Nederlanders onder elkaar bent. Maar wel met Duitsers bijvoorbeeld, die zijn daar zo anders in opgevoed. Tegen hun zeg ik altijd: ‘Be more dutch’. Ze mogen best wat brutaler zijn.”

Zijn er nog meer lessen die u meegeeft aan studenten?
“Blijf jezelf, blijf voelen en minder pleasen. Allemaal heel cheesy. En ook: zeg geen ja en geen nee. Neem altijd even een moment voor jezelf om te ademen. De fashion-wereld is een snelle en pittige wereld. Ik zie te vaak dat studenten zichzelf te kort doen. Je hoeft niet overal te functioneren.”

Denkt u altijd docent te blijven?
Ik kan me niet voorstellen om niet met studenten te werken. Alleen is het soms wel uitdagend om binnen zo’n grote organisatie te werken. Ik vind het lastig als anderen vertellen wat ik moet doen, en dat dan uit te voeren. Zoals het onderwijs nu is ingericht, denk ik niet dat ik altijd docent zou willen blijven. Maar gelukkig verandert er genoeg de aankomende jaren. Docenten kunnen dan meer een coachende rol op zich nemen, en daar kan ik me wel in vinden.

Ik zei toevallig net nog tegen mijn studenten: ‘Ik weet nog steeds niet wat ik later wil worden’. En zo wist ik dat vroeger ook niet. Mijn zus deed de kunstacademie, dus besloot ik dat ook maar te gaan doen. Achteraf denk ik wel eens, ik had compositietekenaar moeten worden. Ik ben heel erg van de details. Maar misschien was dit emotioneel wel veel te zwaar voor mij. Ik denk niet dat ik daar ooit achter ga komen.”