Geen druppel drank en grote woorden: het Saxion-leven van profvoetballer Wout Weghorst

Een trein tuft van Hengelo naar Enschede. Het is 2010. Bart Kamphuis zit erin, met klasgenoten die hij slechts een paar weken kent. Ze hebben besloten elkaars lotgenoten te zijn, binnen hun nieuwe studie Media Informatie en Communicatie.

Eén van de jongens kent hij al iets langer. Van gezicht dan, niet van gesprekken. Kamphuis voetbalde in de jeugd meermaals tegen hem. “Ik speelde bij HVV Hengelo, hij bij NEO uit Borne. Het was geen wereldvoetballer, vond ik. Er waren mij geen acties bijgebleven van die jongen, misschien zegt dat al genoeg. Het was gewoon die voetballer van NEO.”

Diezelfde lange knul neemt het woord, als de trein voorbij De Grolsch Veste gaat. Het stadion van FC Twente. “Tot mijn verbazing roept die jongen, Wout Weghorst, ineens: ‘Ja, in dat stadion voetbal ik dus ook over vijf jaar’.”

Kamphuis vraagt zich af of hij dit goed hoort. Denkt die slungel, die al bijna volwassen is, werkelijk dat hij alsnog profvoetballer gaat worden? Ja dus, want er lijkt geen greintje ironie bij de opmerking te zitten. Heeft die Weghorst het misschien wat hoog in zijn bol gekregen?

“Hij was 17 of 18 en amateurvoetballer. Wie dan nog prof wil worden had natuurlijk allang bij een betaald voetbalclub moeten zitten. ‘Dream on Wout Weghorst’. Laat ik eerlijk zijn: dat dachten we wel een beetje ja, als klasgenoten, wanneer hij het over zijn profdroom had.”

Moeilijk lang

Psychologiedocent Kirsten Hofman krijgt Weghorst in haar collegezaal. “De hoorcolleges, daar kwamen wel honderd man op af. Weghorst was nog totaal onbekend, maar viel wel op in het grote gezelschap. Een nette en knappe jongen. En lang, heel lang. Bijna twee meter.”

Brabander Kalum van Oudheusden wordt ook medestudent, en draait iets later mee in het studiegroepje van Kamphuis en Weghorst. “Ik weet nog dat ik bij onze kennismaking ook dacht: wat een moeilijk lange jongen is dat en wat een zelfverzekerdheid.”

Van Oudheusden schiet in de lach. “Wat mij ook nog zo goed bijstaat: Wout was net van NEO in Borne naar DETO gegaan. Een hoogspelende amateurclub. DETO werd in samenvatting uitgezonden bij RTV Oost. Tijdens colleges zat hij gewoon, via zijn laptop, zijn eigen wedstrijden terug te kijken.”

Was het zelfverheerlijking? “Nou, ik denk ook om te kijken wat-ie fout had gedaan, wat beter kon.” Waar-ie naar de eerste paal had moeten lopen? “Dat soort dingen, ja.”

Zijn schoolresultaten lijden er niet onder. Zonder al te veel inspanning hengelt Weghorst zijn studiepunten binnen. Kamphuis: “Wout was allesbehalve een domme jongen.” Docent Hofman: “Al zijn tentamens telkens een voldoende.”

De profdroom is bij docent Hofman ook bekend. “Hij was heel bewust bezig met: wat als ik het niet red? Dan moet ik toch een plan B hebben. Daarom zat hij op de opleiding. Die gedachte kende ik van topsporters, die wij ook op het Saxion hadden. Jonge schaatsers, atleten en handballers. Maar Wout was een amateurvoetballer.”

De geheelonthouder

Weghorst moet van zichzelf een papiertje hebben. Voor het geval hij zich vergist en het profvoetbal tóch niet zijn universum is. Maar Weghorst bespeelt met alles het lot. Plan B, een mediajob, blijft iets tweederangs.

Wanneer het studiegroepje voor het eerst het terras op gaat, toont Weghorst wederom hoe ernstig hij is. Opnieuw is er verbazing. Kamphuis: “Je gaat met een paar jonge studenten bij zonnig weer het terras op, wat bestel je dan? Denk je? Precies: een biertje, natuurlijk!”

Maar Weghorst drinkt geen druppel alcohol. “Hij nam iets van water, volgens mij. Je bent een amateursporter, dacht ik dan. Dan kun je toch wel een biertje drinken, de wereld hangt er niet vanaf. Dit is je studietijd! Nu zie je dat dat maniakale, dat er toen al was, hem zover heeft gebracht. Maar destijds begrepen we het niet zo.”

Weghorst gaat ook wel stappen in zijn studietijd. Bij Aspen Valley bijvoorbeeld, de skihut-discotheek van Enschede. “Maar ook dan, als iedereen om je heen losgaat met alcohol, stond hij er nuchter tussen.”

De onderhandelaar

Het einde van het schooljaar breekt aan. Weghorst ligt prima op koers voor zijn propedeuse. Hij stapt echter de collegezaal van docent Hofman binnen en overvalt haar. “‘Ik stop ermee’, zei Wout ineens. Waarom stop je op driekwart van het jaar, dacht ik. ‘Ik kan naar Willem II’, zei-ie. Een profclub uit Tilburg. Ja, dat viel niet met een studie in Enschede te bereizen.’’

Wat Weghorst het begin van het schooljaar riep, is aan het einde ervan pardoes de waarheid. Als amateur gaat hij – inmiddels al 18 jaar – alsnog het profvoetbal in. Willem II scout hem een paar keer en denkt een doelpuntenmachine te kunnen maken van de Tukker. Hij is lang, kan goed koppen en staat in de zestien vaak op de goede plaats. Goed, aan zijn snelheid en techniek moeten ze werken.

Er is voor Weghorst één ‘los eindje’ op het Saxion in Enschede. Hij heeft slechts nog een paar studiepunten nodig en dan heeft hij zijn propedeuse binnen. Handig, want in Tilburg wil hij verder studeren aan de universiteit. Om toegelaten te worden heeft hij die ‘p’ nodig.

Hij vraagt zijn studiegroepje om een gunst. De laatste punten kan hij namelijk binnenslepen via een groepsopdracht, die nog loopt. Kamphuis: “Hij vroeg of wij zijn naam bij het project wilden zetten. Waar het over ging? Och, ik weet het niet meer. Hij zei eerlijk geen aandeel te kunnen leveren, hij zou niet meewerken. We zouden hem die punten dan dus gratis moeten gunnen."

De groep overlegt. Kamphuis: “De opdracht bestond nu uit drie studenten. Met Wout erbij op papier werd dat vier.” Docenten verzekeren de studenten dat de opdracht bij vier man groter wordt en zwaarder en strenger beoordeeld zal worden. Kamphuis: “Hoe aardig we hem ook vonden… We zeiden tegen Wout dat we het dan toch niet deden.’’

Weghorst voetbalmanie

Het nieuwe voetbalseizoen start pas in augustus 2011. Het is medio juni als de opdracht afgerond moet worden. Weghorst heeft eigenlijk alle tijd van de wereld om mee te helpen, zou je denken. In het hoofd van de spits zit dat totaal anders, schetst Kamphuis.

“Hij kreeg een langgekoesterde profkans bij Willem II. Daar wilde hij alles voor opzij zetten. Nee, niets ging hij aan het toeval overlaten. Een paar weken voor het einde van het schooljaar wilde hij daarom per se al in Tilburg zijn.”

Weghorst wil er naartoe, zonder dat er ook maar één Willem II-training op het programma staat voor hem. “Hij wilde wennen aan de streek en plande zijn eigen trainingsstage. Hij sloot zich op in een hotel en werkte daar in de fitnessruimte een individueel trainingsschema af. Om zich compleet topfit te trainen voor de start van het nieuwe voetbalseizoen.”

Weghorst dubt en kiest ervoor, om in het zicht van de haven, de propedeuse dan maar te laten voor wat-ie is. Hij gaat naar Brabant. Kamphuis: “Hij heeft Oranje gehaald, haha. In die keuze kun je hem nu moeilijk ongelijk geven. Met de onzekerheid van toen, was het bijzonder.”

Wout Weghorst, de journalist
Weghorst heeft een bijzondere weg richting de top gehad. Nooit speelde hij in de jeugdopleiding van een profclub, desondanks bleef hij roepen dat hij profvoetballer werd. Hij zelf twijfelde daar niet over. Maar zijn ouders dan?

Vader Frans reageert. “Eigenlijk ook niet, nee. Dat zit zo: ik heb vier zonen. Eentje zei – als kind al: papa, ik word piloot. Hij werd piloot. De ander zei architect te worden, hij werd architect. Weer ander wilde mijn bedrijf overnemen, hij nam mijn bedrijf over. Wout riep: ik word profvoetballer. Nou, dan zal dat ook wel gebeuren… Het gebeurde.”

Toch, als dat allemaal niet zo was geweest. Wat deed Weghorst dan nu? Vader Weghorst: “Wout kon aardig schrijven en kritische vragen stellen. Ik had hem wel journalist zien worden, daarom wilde hij die Saxion-opleiding ook doen. Wout is wel Iemand die organisaties en mensen kritisch kan volgen. In sport of misschien wel binnen algemeen nieuws of politiek.”

Studievrienden Kamphuis en Van Oudheusden kwamen wel in de journalistiek terecht. Allebei interviewden ze hun oud-klasgenoot ooit.

Van Oudheusden: “Mijn allereerste interview voor video – ik maakte items voor Voetbalzone – was met Weghorst. Van Heracles was hij net naar AZ gegaan. Hij was buiten de basis gelaten."

“De camera draait nog niet en Wout begint me daar te vloeken op John van den Brom, die toen zijn trainer was. Goh, ik heb een scoop zo meteen, als hij zo losgaat. De camera draaide en ineens was diezelfde Van den Brom een geweldige trainer. Haha, diplomatiek, dat is Wout ook wel. Geen schande, dat zijn bijna alle spelers.”

Kamphuis: “Ik maakte nog een korte docu over hem, als student. Over zijn overstap van Emmen naar Heracles. Later in mijn studie. Die beelden moet je verkopen, zeggen mensen nu weleens. Wout nodigt mij nog weleens uit bij Wolfburg, zijn huidige club, om te komen kijken. Dat we hem die studiepunten niet gratis gaven heeft hij ons nooit nagedragen...”