Column: Zin
Waar ik vaak vind dat het leven, ondanks onze verwoede pogingen er controle over uit te oefenen, op willekeurige momenten nogal verrassend uit de hoek kan komen, zijn er gelukkig ook altijd vaste ankerpunten die het menselijk bestaan enig houvast geven. Zo begint elk nieuw studiejaar ongeveer hetzelfde.
Na vijf weken lanterfanten, mensen op de camping bestuderen, eindeloos over mijn ontbijt doen en boeken lezen, wat ik ook na twaalf jaar nog steeds een ontzettende luxe vind, is het dan toch weer tijd om de laptop uit de hoek van mijn kantoor te halen.
Het maakt eigenlijk niet uit of ik het twee weken of een maand voor de vakantie verander, stap 1 van beginnen met werken is erachter komen dat ik mijn wachtwoord ben vergeten. Voor al mijn medevergeters: Er is makkelijke weg. Als je geluk hebt, kun je het wachtwoord vanuit je telefoon bekijken bij accountgegevens, om je een bureaucratische gang langs alle ICT-systemen te besparen. Ik kom er dan trouwens ook altijd achter dat ik blijkbaar aan het einde van het studiejaar dringend behoefte had aan een wachtwoord waaraan ik veel plezier beleef tijdens het intypen (tip nummer 2).
Vaste prik is ook het stralende weer, zodat de eerste mailtjes getikt worden met klotsende oksels en een smeltende hersenpan, omdat het zowel op de derde verdieping als thuis bloedheet is. Met warme tegenzin en gedachtes aan de zee (of wat voor water dan ook) werk ik me door achterstallige toetsen en de mail.
Ondertussen maken de nieuwe studenten kennis met hun klas, komen er altijd een heleboel niet opdagen, weet niemand waar ‘ie heen moet, zijn er gesprekjes met collega’s op de gang over hoe de vakantie was en zijn er voorbereidende bijeenkomsten en vergaderingen. Op de treinen kun je ook altijd rekenen, behalve aan het begin van het nieuwe schooljaar, dan moet je ook wel eens met de bus.
Fijn en vertrouwd
Ook is er vaak iets niet. Schermen in lokalen bijvoorbeeld. Dit jaar heb ik me laten verrassen door ontbrekend kantinemeubilair, niet-verhuisde spullen en geen aansluitingen in het kantoor. Wat er dan vaak weer wel is, is een nieuw ICT-systeem dat een oplossing blijkt voor een probleem waarvan ik (nog) niet wist dat ik het had. Die vaste onderdelen van zo’n opstart vind ik fijn en vertrouwd, je weet precies wat je aan zo’n nieuw schooljaar hebt.
En toen was daar ineens de opvolger van Blackboard met een afkorting die ik om allerlei redenen al bijzonder geestig vind. Mijn opstartstructuur is weg: Het werkt, het ziet er mooi uit, alles staat erin, ik snap het meteen en ik word ontzettend blij dat ik een ‘pin’ kan plaatsen bij mijn courses, zodat die wordt vastgezet.
Ik heb er zin in!
Rubrieken
Gerelateerde artikelen
Column: Wrapped
Niets laat mij meer zien dat er alternatieve werelden bestaan waar mensen zich in bevinden dan de Spotify Wrapped. In Nederland was namelijk Sugardaddy van Roxy Dekker in 2024 het meest beluisterde nummer (‘vanaaf ben jij de baddie en ik je sugar daddy, dus dans een beetje sexy en draai 's met die bil’). Ook banken maken zo’n Wrapped, kwam ik achter door een gesprekje met studenten in een les. Op nummer 1 bij deze student: Verzekeringen.
Column: Boodschap
Als schrijver weet je eigenlijk nooit precies wat er met de inhoud van je tekst gebeurt als deze door het interpretatiefilter van je lezer gaat. Het is een beetje dat gevoel van dat je als kind een ballon vulde met helium, daar een kaartje met boodschap aan verbond (‘vrede foor de weront’) en maar moest afwachten of deze ballon ergens ter hoogte van een straat verder al neer zou dalen, of misschien een paar steden verderop of misschien wel helemaal in Duitsland.