'Wie ben jij?'. Een vraag waarop het antwoord vaak begint met hun naam, werk of opleiding. Maar waarom is dit het eerste waar we aan denken als antwoord op die vraag? Want hoeveel zegt jouw naam, werk of opleiding nou echt over wie jij bent?
'Ben jij je naam?', vroeg mijn docent tijdens een ethiekles aan onze klas. Mensen benoemen namelijk vaak eerst hun naam en aanvullend hun opleiding of functie op werk als wordt gevraagd wie ze zijn.
Dit zette mij aan het denken, want ik doe namelijk precies hetzelfde, terwijl ik vind dat die dingen echt niet het beste beschrijven wie ik ben. Ja, ik heet Sem, studeer Social Work en werk in de zorg. Dat zegt iets over wie ik ben, maar ik ben niet alleen dat. De omschrijving mist de drijfveer en eigenschappen waarom ik die dingen doe en daarmee wie ik echt ben.
Bij werkenden merk ik dat er nadruk wordt gelegd op hun functie, die ze dan net wat 'interessanter' laten klinken, en als er aan studenten wordt gevraagd welke opleiding zij volgen, benoemen zij nog wel even hun niveau erbij (waar ik zelf ook schuldig aan ben).
Het is een soort bewijsdrang, want accepteren mensen mij wel als ik ‘minder’ doe en waarom worden sommige functies en opleidingen eigenlijk als minder gezien. We pronken met functie of niveau, ‘want hoe hoger, hoe beter’. Maar waarom hechten we daar zoveel waarde aan?
Crème de la crème
Van kinds af aan wordt er gekeken naar je prestaties. Bij baby's vergelijken ouders welk kindje eerder begon met praten of zindelijk is. Op de basisschool moet je de cito-toetsen goed maken en in het voortgezet onderwijs worden mavo, havo of vwo regelmatig vergeleken. Sommige docenten refereren naar het vwo zelfs als de 'crème de la crème' van de school. En er wordt vaak genoeg benadrukt dat de leerlingen wél een papiertje moesten halen, omdat je anders niet ver zal komen.
Zou dit allemaal bijdragen aan die bewijsdrang? Waarom is dit zo belangrijk? En benoemen we daarom eerder onze functies en prestaties dan hun passies in het leven?
Maar als ik aan jou vraag 'wie ben jij?', wil ik niet dat je enkel praat over je naam en werk, maar hoop ik dat je jezelf echt kan laten zien. Dat je niet alleen vertelt wat voor werk je doet, maar waarom. En vertelt welke eigenschap maakt dat je dit pad koos. En als je je naam vertelt, hoop ik niet alleen te weten hoe je heet, maar ook te horen wat die naam voor jou dan inhoudt.
Want wat jou maakt wie je bent, is niet alleen je naam.
Nieuwe studentcolumnist: Sem van den Beemd (20)
Ze verwondert zich vaak over de wereld, en dan vooral hoe mensen omgaan met grote thema’s als oorlog, sociale ongelijkheid of bijvoorbeeld de woningmarkt. Het was dus een één-tweetje om mee te doen aan onze columnistenwedstrijd. Die won Sem van den Beemd, tweedejaars Social Work uit Enschede, afgetekend. “Columns schrijven is voor mij een manier om te reflecteren op de maatschappij en hoe die in elkaar steekt.”
Benieuwd wie Sem is? Dat lees je hier.