Where We Live: "Mijn kamer kan zowel toevluchtsoord als gevangenis zijn"

Hij creëert een comfortabele plek voor zichzelf, een weerspiegeling van zijn geest, op zoek naar balans en harmonie. Zijn kamer kan voor hem zowel een gevangenis als een toevluchtsoord zijn.

"U bent op uw bestemming aangekomen", klinkt Google Maps uit mijn koptelefoon. Ik sta in een zijstraat dicht bij het centrum van Enschede, voor wéér een typisch Nederlands huis. De oude ingang is vervangen en afgesloten, ik denk dat de nieuwe ingang ergens aan de achterkant moet zijn. Ik werp een blik in het steegje naast het huis, waar een nieuw gezicht de poort naar de achtertuin opent. "Hoi, leuk je te ontmoeten, noem me O.J.”, begroet hij me.

Samen met vijf huisgenoten woont Ogulcan in een groot studentenhuis. Hij is tweedejaars International HRM en woont nu een jaar of vijf in Nederland, toen zijn familie vanuit Turkije hierheen verhuisde. Zijn huidige kamer is sinds een jaar zijn ‘thuis’. Als ik bij hem binnenstap, valt me meteen de georganiseerde en doordachte plaatsing van meubels op.

O.J. vertelt me dat de afgelopen maanden nogal bewogen waren. Een vriend uit Turkije logeerde een paar weken bij hem in de meivakantie. Wat gebeurde er toen? Ze maakten samen een psychedelische trip, maar die liep snel uit de hand. Hij vertelt dat hij soms zijn geest verruimt door zo’n psychedelische trip te maken. "Het laat je anders denken en dat kan heel interessant zijn."

Voor hem was het niet per se een slechte ervaring. Hij ziet het eerder als een intense, diepe en onthullende reis die hem tot bezinning brengt. Hij deelt een persoonlijk motto: "Als je niet de juiste vragen weet te stellen, kunnen de antwoorden die je krijgt je laten schrikken of je overrompelen. Daarom ben ik altijd op zoek naar de juiste vragen."

Na zo'n ervaring was het moeilijk voor hem om zich veilig te voelen, niet alleen in zijn kamer maar ook in het studentenhuis zelf. Na verloop van tijd is hij er gelukkig weer bovenop gekomen en gaat alles zijn normale gangetje. "Het is mijn doel om een comfortabele ruimte te creëren voor mij en mijn vrienden", zegt hij. Dit is inderdaad waar, zijn kamer heeft een rustige, ontspannen en gastvrije energie, maar mogelijk speelt O.J.'s kalme persoonlijkheid hier ook een rol in. Met de doordachte opstellingen in zijn kamer probeert hij voortdurend meerdere verschillende hoeken te creëren.

O.J. beschrijft deze inrichting als 'persoonlijk nut'. Alles wat hij deed met de kamer, of het nu het bouwen van zijn stapelbed is of het ophangen van de planken aan de muur, ging om het creëren van plaats voor verschillende delen van zijn leven. De reden? Hij houdt er niet van om vast te zitten in één ruimte. Of hij nu zit te schrijven in zijn dagboeken op de comfortabele bank, piano speelt of aan zijn schoolopdrachten werkt, alles heeft zijn eigen plek. Maar een echte interieurontwerper rust nooit, dus denkt O.J.: "Er is nog veel meer te doen."

Wil je meer te weten komen over een bepaald object of gebied? Ga dan met de muis over de hotspots in de interactieve afbeeldingen, en kom meer te weten. Die onthullen de verhalen erachter.

In dit soort situaties voelt O.J. zich soms gevangen in zijn kamer. "Het kan zowel een heiligdom als een gevangenis zijn", zegt hij zeer filosofisch. Na een lange stressvolle dag zoekt hij vaak het heiligdom van zijn zo bekende huis op, vooral omdat zijn persoonlijke overtuigingen over organisatie en netheid soms botsen met die van zijn kamergenoten.

Andere keren voelt hij zich gevangen, alsof hij in een gevangenis zit waar het alleen gaat om werken, werken, werken. Vooral als zijn kamer een beetje rommelig wordt, heeft hij vaak een hekel aan naar huis gaan of vermijdt hij het zelfs. Voor hem voelt de chaos al snel als een last. Hij heeft behoefte aan harmonie in zijn kamer.

We praten over het concept 'Feng-Shui', een systeem van wetten en regels over de afstemming en harmonie tussen individuen en hun omgeving. Een interessant concept, vindt O.J. Hij denkt dat hoe meer hij is afgestemd op zijn omgeving, hoe meer comfort hij ervaart en hoe levendiger hij zich voelt. Zijn doel is om op een gegeven moment zijn kamer te transformeren en te voorzien van zijn eigen vibe.

Midden in ons gesprek springt hij plotseling op: "Ik moet je iets laten zien!" We gaan naar buiten, de achtertuin in. Als mensen hebben we verschillende plekken in ons leven. We hebben onze primaire ruimte, meestal ons huis. Dan is er de tweede ruimte, die bijvoorbeeld het samenzijn met familie en vrienden omvat. En dan zijn er nog derde ruimtes.

Als die derde ruimtes cafés, bioscopen, bars of parken zijn, dan lijken ze langzaam te verdwijnen. Eén van de redenen is de opkomst van mobiele telefoons, internet en computers, waarbij we ervoor kiezen om digitaal te communiceren in plaats van fysiek rond te hangen. De vraag naar derde ruimtes neemt daarom af. O.J. wilde zo'n derde ruimte creëren in de loods.

"Dit was ooit een smerig schuurtje, maar ik maakte er onlangs een hangplek van", legt hij uit, terwijl hij de deur opent van een heel gewoon tuinhuisje. Maar wat erin zit is nogal bijzonder. In een ooit verwaarloosd en smerig schuurtje met kapotte meubels heeft hij zijn eigen derde ruimte gecreëerd. Hij verving het meubilair en voegde decorstukken toe, zelfs een tv en Playstation om spelletjes te spelen of films en tv-programma's te kijken.

"Aarzel alsjeblieft niet om me te onderbreken als ik te veel praat, ik heb de neiging om dat te doen... Mijn gedachten komen er gewoon zo uit." Ogulcan is wat Gen Z een 'thought son' zou noemen, een moderne slang-term die op TikTok opkwam. ‘thought sons' of 'thought daughters' zijn eigenlijk mensen die constant gedachtestromen in hun hoofd hebben. Toen hij negen jaar oud was begon O.J. met het bijhouden van dagboeken om die gedachten op te schrijven. Wat je toen een dagboek kon noemen, veranderde twee jaar geleden in iets serieuzers.

Maar waarom schrijft hij?

Een deel van het bijhouden is dat hij een speciale plek heeft om zijn gedachten op te schrijven en te verzamelen, maar het helpt hem ook op een heleboel andere manieren. Het maakt het mogelijk om emoties te verwerken, of die nu goed of slecht zijn, of gewoon om nieuwe inzichten te verzamelen die hij heeft ontdekt over - letterlijk - alles. Hij vertelt dat hij gedurende de dag vaak de behoefte heeft om zijn gedachten en bevindingen op te schrijven. Terwijl hij dat zegt, staat hij op en laat me verschillende dagboeken zien die over zijn kamer verspreid liggen: Een kleine in zijn jas voor onderweg, één naast zijn kussen in bed, één op zijn boekenplank. Een dagboek in elke hoek, voor ieder moment de mogelijkheid een nieuw item toe te voegen.

Er staat een microfoon naast zijn bureau, en ik wil weten waar hij die voor gebruikt. "Ik maak podcasts" Voor wie zich dat afvraagt: die zijn helaas niet publiek toegankelijk. De opnames zijn alleen voor hemzelf, en soms deelt hij iets met een vriend. De hobby begon tijdens de pandemie, toen we vooral in online ruimtes bestonden. Voor Ogulcan waren dat online videogames.

Hij kreeg complimenten voor zijn rustige en makkelijk te beluisteren stem, dus besloot hij een betere microfoon te kopen en gewoon te beginnen met opnemen: "Blijkbaar heb ik veel te zeggen en mensen luisteren er graag naar." Nu legt hij graag alles vast over het leven, psychologie of spiritualiteit.

Wie weet komt een aflevering ooit in de openbaarheid, en kunnen we allemaal horen wat Ogulcan bezighoudt.