Warm bad, handdoekje leggen en politie-agentje spelen: massale opkomst bijeenkomst over nieuwe werkomgeving diensten

Zo rustig als het doorgaans op de vijfde verdieping is, zo druk is het gistermiddag in collegezaal C0.76 in Deventer. Zelfs in de gangpaden staan collega’s. In de collegebankjes, waar medewerkers zitten te wachten tot bestuurder Richard Wielinga van wal steekt, fluistert een vrouwelijke collega ‘het kan alleen maar beter’ tegen haar buurvrouw; een onbedoeld vrij treffende samenvatting van het sentiment over de huidige werkomgeving.

En waar de Dienstenraad eerder aangaf dat het in de plannen voor de verbouwing (geraamde kosten: zo’n 2,5 miljoen euro) veel te veel over de fysieke verbouwing ging en eigenlijk nauwelijks over het sociale aspect, was dat nu anders. Het ging nu vrijwel uitsluitend over het sociale aspect. Daarbij vlogen de metaforen je om de oren: van een warm bad (of juist koud), tot handdoekje leggen en politieagentje spelen.

Activiteitgericht werken, heet het nieuwe ‘concept’ voor de werkplekken, en het betekent in het kort dat voor elk type werkactiviteit (en de focus die daarbij hoort) straks een andere werkplek is ingericht. Die nieuwe werkomgeving is dan weer ingedeeld in buurten van diensten die met elkaar te maken hebben. De vijfde verdieping heet op zijn beurt dan weer een ‘wijk’. Een wijk die overigens uit veiligheidsoverwegingen mogelijk ontoegankelijk wordt voor wie er niet werkt, werd gisteren duidelijk.

Roostering/studentdecanen

Tijdens de bijeenkomst leek het sentiment overwegend positief. Zo gingen er veel meer handen omhoog van mensen die de nieuwe werkomgeving zien zitten, dan van mensen die daar juist geen fiducie hebben, toen Wielinga via handopsteking de stemming proefde.

Het venijn zat wat dat betreft in de staart. Pas toen er vragen gesteld konden worden, kon je daar ook zorgen in proeven. Zo kwam er vanuit de studentpsychologen en decanen de vraag ‘of zij straks ook zo’n warm bad kunnen verwachten, als de mensen die straks nog in de nieuwe omgeving gaan werken’.

Voor hen is nog onduidelijk waar ze straks terecht komen, en of dat een verbetering is. “Voor ons is nog niet duidelijk waar we gaan belanden vanaf april”, zegt studentendecaan Henk Tijdink, er na de bijeenkomst over. “Dus ik ben toch wel sceptisch.”

Ook vanuit de roostering klinken er zorgen tijdens de bijeenkomst. “Dit plan focust met name op mensen die heel veel verschillende activiteiten verrichten. Hoe zit het met mensen die continu twee schermen nodig hebben, zitten te bellen. Komen die straks niet terecht in een kantoortuin, en voel ik me daar nog wel op mijn plek?”

Ook komt de vraag of er straks nog wel een plek gereserveerd kon worden, bijvoorbeeld om te vergaderen. Iets dat nu nog kan, maar ook wel vaak irritatie opwekt, omdat een gereserveerde plek niet altijd gebruikt wordt. “Vergaderruimtes wel. Bij andere ruimtes willen we voorkomen dat we straks gaan handdoekje leggen”, zegt projectleider Lian Wienk daarop. Ook een belangrijke vraag: welke dienst werkt straks op welke dag op de vijfde verdieping?

Juist dat nu nog abstracte van die nieuwe werkomgeving, zoals welke afspraken er straks worden gemaakt,  verklaart misschien wel de hoge opkomst. Wienk gaf eerder al aan tegen SaxNow dat daar ‘spanning’ op zit. Ook Richard Wielinga onderkent die onzekerheid tijdens de bijeenkomst. “Zien is geloven”, zegt hij. Maar ook: “Dit is geen heilige graal. We moeten wel verstandig blijven nadenken over wat wel en wat niet werkt.”

‘Geluisterd’

De Dienstenraad toonde zich eerder kritisch op de plannen voor de verbouwing. “Goed hè”, zegt Itje Wijshake van die Dienstenraad na de bijeenkomst over de hoge opkomst. Dat het nu wél vooral over het sociale deel ging, viel haar ook op. “Wat dat betreft hebben ze goed naar ons geluisterd, zeiden we net even in de evaluatie. En het ligt genuanceerder dan wat we eerder hoorden.”

Toch blijft ze wel kritisch. “Ik vraag me af of mensen doorhebben wat er op ze afkomt. Voor mij, en dat is vooral persoonlijk, blijft het toch heel belangrijk om dicht bij mijn eigen collega’s te kunnen zijn, als ik er voor kies om naar Saxion te komen. Ik hoop dat dat straks ook nog lukt.”

Ambassadeurs

Als verbinder tussen het project en de werkvloer – en vice versa - zijn acht ambassadeurs benoemd, per dienst één. Krista de Wit, manager Team Onderwijsplanning en Toetsing bij BSO, is zo’n ambassadeur. En ze is enthousiast. “Ik kom vanuit een commerciële organisatie waar we dit al deden. Ik was betere faciliteiten gewend”, zegt De Wit, die eerder voor een bekende bank werkte.

Ook binnen haar eigen organisatie leven zorgen, gezien het specifieke werk dat ‘roostering’ doet. Daarbij gebruiken ze grote schermen. “En die moeten we ook gewoon blijven faciliteren.” Ze ziet ook dat de verbouwing ‘best een grote verandering is.’ “Toch denk ik dat dit goed gaat werken, maar dat betekent ook dat mensen kritisch mogen zijn, en dat zaken goed uitgelegd moeten worden.”