De stijl van Alexander Budde: “Nederlanders kiezen eerder voor basic”
Net buiten het hoofdgebouw in Enschede staat een groepje mensen te kletsen. Mijn oog valt op een student met een look die ik zou omschrijven als een jonge Leonardo DiCaprio in Berlijnse streetwear. Het verbaast me dan ook niet als ik hoor dat hij een Duitse student is.
Als ik vraag of ik meer mag weten over zijn kledingkeuze, juicht een groep medestudenten hem toe. Gelukkig wil de ietwat gevleide Alexander er graag meer over vertellen.
Onder een hele wijde spijkerbroek steken de neuzen van glitterende Timberlands. Jaren geleden waren de bruingekleurde veterboots overal te zien en deze herfst en winter keren ze weer helemaal terug. “Ze zijn comfortabel en lekker warm”, vertelt de 22-jarige Alexander Budde, student Social Work.
Als ik naar de glitters vraag, moet hij lachen. “Het is een collectie met Jimmy Choo en ze waren flink in de korting. Dan own ik gewoon dat ze onder de glitters zitten.”
Als ik over de inspiratie voor zijn kledingkeuzes begin, merk ik dat de groep om hem heen sneller antwoordt dan hijzelf. “Justin Bieber”, roepen een paar van zijn medestudenten. Maar zelf zegt Alexander dat zijn inspiratie van Amerikaanse artiesten komt, met name rappers. “Ik draag vandaag ook een shirt van mijn favoriete rapper Destroy Lonely.”
De Stijl Van?
Jullie mogen gezien worden! In De Stijl Van nemen we - je raadde het misschien al – de stijl van studenten onder de loep. Wat hebben ze aan en waarom? En wat zegt dat over hen?
Of hij zelf ook iets met muziek wil doen? “Nee, ik luister het gewoon en vind de stijl cool, maar zelf ik doe ik niks met muziek.” Ook in de fashionwereld ligt niet zijn ambitie. “Ik kijk ‘s ochtends in mijn kast en dan pak ik spontaan iets bij elkaar.”
Dat wil niet zeggen dat Alexander niks om zijn kleding geeft. “Kleding zegt veel over hoe anderen je zien, en dat vind ik wel belangrijk.” Hoe hij dan het liefst wil dat anderen hem zien? “Gepflegt zou ik in Duitsland zeggen, iemand die verzorgd of fatsoenlijk is.”
Schlaghosen
Gezien worden door anderen, dat gebeurt letterlijk als we foto’s gaan maken van Alexander en zijn outfit. De hele groep medestudenten kijkt toe en ze houden zich niet in. Er komen verschillende Duitse opmerkingen en af en toe wordt er wat gejoeld of geklapt. Daarnaast wordt Alexander van alle kanten gefilmd en gefotografeerd.
Zijn medestudenten lijken de aandacht voor Alexander heel vermakelijk te vinden. Zelf lacht hij bescheiden om het hele tafereel en lijkt hij stiekem wel trots te zijn op de aandacht voor hem en zijn outfit.
Niet alleen Amerika heeft invloed op de kleding van Alexander. Ook zijn thuisland Duitsland inspireert hem vaak. “In Duitsland is er veel streetwear, je ziet veel wijde broeken en sieraden.” Zelf draagt hij ook altijd wijde broeken, ‘Schlaghosen’ zoals ze dat in Duitsland noemen. “Veel daarvan zijn cargobroeken maar vandaag ben ik voor spijker gegaan.”
Een heel verschil met wat hij in Nederland ziet. “Het is meer basic hier, je ziet vaker dezelfde stijl.” Voor hemzelf is dat een no-go. “Ik probeer altijd voor een bijzondere of unieke outfit te gaan.”
De bon
Nepleren jas, Peek and Cloppenburg: €100
Kettingen, gekregen van zijn moeder: €50
Shirt, Destroy Lonely: €100
Broek, Trendt Fashion: €100
Schoenen, Timberland X Jimmy Choo: €400
Foto's: Marlene Mahn
Gerelateerde artikelen
Bliksems! Dan toch nieuwe koffie uit de automaten
Aan het balen van slappe koffie op Saxion komt mogelijk een einde: de koffieautomaten worden gevuld met een andere koffie: Bliksem Bakkie. Die nieuwe koffiesmaak zou het gemor over het huidige ‘zwarte goud’ bij de automaten moeten doen verstommen. “Uiteindelijk werd wel duidelijk dat dat hem niet meer ging worden.”
Onbezongen held Ingrid Karnebeck; “Wij zouden in alles meer gezien mogen worden”
Een onmisbare schakel zijn, die pas opvalt wanneer ze haar vitale werk niet meer doet. Dat is de job van Ingrid Karnebeck, die de interne postdienst van Saxion runt waar tienduizend mensen aan studenten en personeelsleden rondlopen. “Wij zijn daarmee postbezorger van een groot dorp. Met dit interview wil ik dat onzichtbare werk, hier vanuit de kelder, zichtbaar maken.”
Column: Boodschap
Als schrijver weet je eigenlijk nooit precies wat er met de inhoud van je tekst gebeurt als deze door het interpretatiefilter van je lezer gaat. Het is een beetje dat gevoel van dat je als kind een ballon vulde met helium, daar een kaartje met boodschap aan verbond (‘vrede foor de weront’) en maar moest afwachten of deze ballon ergens ter hoogte van een straat verder al neer zou dalen, of misschien een paar steden verderop of misschien wel helemaal in Duitsland.